Σαββατόβραδο ...

Βράδυ Σαββάτου και με τον ουρανό χρυσοστολισμένο από τα παιχνιδιάρικα αστέρια που αναβοσβήνουν θέλοντας και αυτά να δώσουν το βροντερό παρών τους στο αιθέριο party, η Δ.Ε.Η. δεν τα πήρε ακόμα χαμπάρι για να τα στείλει λογαριασμό, το ραδιόφωνο να παίζει Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος με λάγνα φωνή μας κρατά συντροφιά τραγουδώντας μας τη διαχρονική επιτυχία ''βλέπω το 2013 θα βγούμε από την κρίση'', τώρα με ποιό μάτι το βλέπει, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, και ένα ερωτευμένο ζευγαράκι να προσπαθεί να έρθει σε επαφή.

Χωρίς να θέλουμε να προσβάλουμε την ουράνιο φώς, η κατάσταση στο αυτοκίνητο θυμίζει μαινόμενο Νίκο Φωτόπουλο που έχει πάρει στα χέρια του ολόκληρο τον αγώνα της ΓΕΝΟΠ-Δ.Ε.Η. και έχει κατεβάσει παροχές, προκαλώντας με τη στάση του γενικό black out.

Το αγόρι μας έμπλεξε στην κυριολεξία τη γραβάτα με το σώβρακό δημιουργώντας σημαντική καθυστέρηση στο ενεργειακό συμβάν. 

Το κορίτσι από την άλλη δεν έβρισε το φερμουάρ του παντελονιού της, αλλά και μην μπορώντας άλλο να περιμένει μιας και το κιλοτάκι της είχε παραυγρανθεί, αποφάσισε να κάνει αυτή την αρχή με ένα super special ουάου στοματικό, και με τα χέρια της να πιάνουν το σκληρό του πράμα.

Μέγα πρόβλημα όμως εντοπίστηκε όταν μετά από χρόνο ακούστηκε φωνή απόγνωσης από το νεαρό μας φίλο.

-Αγάπη μου σύνελθε επιτέλους. Εδώ και πέντε λεπτά γλύφεις το κάλυμμα της καρέκλας του οδηγού και τρίβεις το λευγέ ταχυτήτων και εγώ παραμένω με την τσαπoύ στο χέρι.

Όμως σαν από μηχανής θεός του έρχεται η ιδέα να χρησιμοποιήσουν το φωσφορούχο προφυλακτικό και να δώσουν έτσι τέλος στα μαύρα σκοτάδια τους.

Και εγένετο η πράξη.

Άρε πουτάνα τεχνολογία, αν δεν ήσουνα εσύ ...

Και ήρθε η ώρα της επιστροφής, η ώρα του αποχωρισμού, και οι ερωτευμένοι μας πρέπει να επιστρέψουν πίσω στα σπίτια τους, στην ασφάλεια της σύνταξής των γωνιών τους.
 Με ραγισμένη την καρδιά και περισσή τη στενοχώρια δίνουν όρκο τρανό

πως και το άλλο Σαββατόβραδο στο ίδιο μέρος και πάλι της πουτάνας θα γενεί, αλλά με πρώτη κίνηση αυτή του προφυλακτικού.

Μην πάει τζάμπα τόσος χρόνος.

Και περίλυπος ο νέος, με το ένα χέρι στη μίζα και το άλλο ανάμεσα στα μπούτια της κοπελιάς, από τη μια να προσπαθεί να βάλει μπρός και από την άλλη να της ξανακατεβάσει το βρακί, και το αυτοκίνητο να κάνει τα δικά του.

Ένα λαμπάκι να αναβοσβήνει και χρώμα κόκκινο να δίνει στο χώρο.

Και ο φίλος μας να καυχιέται.

-Τη αυτοκίνητο αγόρασα ο πούστης για την πάρτι σου. Σωστή ντισκοτέκ.

Εκνευρισμένη όμως και σε έντονο ύφος να του λέει τη καλλή του:

-Της βενζίνης είναι ρε μαλάκα.

Και πως θα πάω τώρα στο νονό μου να πάρω τα δώρα που μου έφερε;

Και με απορία ο ξανά ο φίλος μας:

- Μα ούτε γενέθλια έχεις, ούτε και γιορτή.

Και ξανά η καλλή του:

-Έχει όμως ο νονός μου.

Αχ τη να κάνεις. Έτσι είναι η ζωή ...

κείμενο: Θεοδωρίδης Βλαδίμηρος