Σάλος προκλήθηκε από δήλωση αγνώστου μέχρι στιγμής πολιτικού προσώπου που χαρακτήρισε το πολιτικό μας σύστημα πατάτα και μάλιστα πουρέ.
Αμέσως επικράτησε τρόμος σε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ τα χρηματιστήρια έπεσαν στο ναδίρ χάνοντας μετοχές, αυγά και πασχάλια.
Ήταν η στιγμή που όλοι φοβήθηκαν.
Ήταν η πρόβλεψη του πρώην Γάλλου πρωθυπουργού κ. Μισέλ Φιγιόν πως στην Ελλάδα, αν δεν στηριχτεί, θα προκύψει στρατιωτικό πραξικόπημα.
Μέρες τώρα στους διαδρόμους της comition ακούγεται, έστω και χαμηλόφωνα, το κίνημα της πατάτας.
Κανείς δεν ξέρει ποιος ηγείται αυτού του κινήματος.
Μην είναι η αριστερά, μην είναι το προοδευτικό ΠΑ.ΣΟ.Κ., μην είναι τα σαράντα παλικάρια από τη Λειβαδιά, μην είναι τα τρία παιδιά Βολιώτικα …
Και χωρίς να χαθεί χρόνος οι Βρυξέλλες έστειλαν κλιμάκιο στην Ελλάδα να ελέγξει τη στην ευχή συμβαίνει.
Και το κλιμάκιο ήρθε.
Ήρθε αεροπορικώς.
Και με το που πάτησε το πόδι του σε ελληνικό έδαφος, άρχισε αμέσως τις έρευνες.
Έτσι λοιπόν κατευθύνθηκε στις αποθήκες του Ρέντη.
Απ’ έξω υπήρχε προειδοποιητική πινακίδα:
Μην εισέρχεστε. Κοπρόσκυλα φυλάτουν το χώρο και θα σας σενιάρουν τα βάρδουλα.
Οι πόρτες όμως ήταν μισάνοιχτες.
Πού είναι ο Τζων Αυλακιώτης να διαλευκάνει το μυστήριο;
Και το κλιμάκιο αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα, να μπουκάρει.
Και βλέπει γυναίκες όμορφες, ψηλές, ξανθιές, κοκκινομάλλες, μα και μελαχρινές γαλανομάτες και πρασινομάτες τα τσουβάλια να φυλούν.
Ναι, έπρεπε ο κόσμος να καταλάβει την αξία της πατάτας πρώτα και μετά να προσπαθήσει να την κάνει δική του κλέβοντάς την.
Ότι ακριβώς έκανε και ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Με τη μόνη διαφορά που αυτός μόνο τις πόρτες άφησε μισάνοιχτες.
Γυναίκες δεν επιστράτευσε.
Και άναψαν τότε τα λαμπάκια τους, και μπουρίνιασαν, ποιός μαλάκας μας κουβάλησε μέχρι εδώ, έλεγαν και ξανάλεγαν.
Μα ποιο μ@λάκες είστε εσείς που δεν ξέρετε τη σας γίνεται.
Δυο γαϊδάρων άχυρα αν σας δώσουνε, στα πίτουρα θα τα ανακατέψετε, θα σας φάνε και οι κότες.
Διότι ναι μεν έχουμε και εμείς τα γκουρσούμια μας, αλλά είστε και εσείς …
κείμενο: Θεοδωρίδης Βλάδίμηρος
