Ήταν ένα καυτό μεσημέρι του Σεπτεμβρίου όταν η γεύση του κρασιού μεθούσε τους ουρανίσκους μας και η αίσθηση του τρύγου ρίγη ηδονής σκορπούσε στα κορμιά μας
Ήταν τότε που μου είπε εκείνος:
- Οι γυναίκες είναι σαν το κρασί. Ξεκινάνε σαν σταφύλια άγουρες, και
είναι δουλειά μας να τις πατάμε και να τις κρατάμε στο σκοτάδι μέχρι να
μετατραπούν σε κάτι που μπορείς να χαίρεσαι στο δείπνο σου.
Και του απάντησα εγώ:
- Και οι άντρες είναι σαν το κρασί. Αρχίζουν φρέσκοι με μια ελαφριά
γεύση φρούτου και μετά ωριμάζουν απότομα, ξινίζουν και σου προκαλούν
πονοκέφαλο.
