Και τριγυρνούσα στην πόλη, και έμπαινα από bar σε bar και από club σε club, και το μόνο που έβλεπα ήταν κάτι μεθυσμένους που παραπατούσαν και προσπαθούσαν να μου τα ρίξουν.
Αν και ήθελαν να μου περάσουν το πόσο καλά περνάνε, το 'ξερα πολύ καλά πως κατά βάθος ήταν δυστυχισμένοι.
Τέτοιες μέρες αυτοί και το πουλί τους.
Η κρίση δεν τους άφησε τα περιθώρια να διεκδικήσουν και να κεράσουν ένα ποτό στην οποιαδήποτε πίστευαν πως θα τους κάτσει.
Θα το έκανα εγώ το ψυχικό αν δεν ήμουνα διαφορετική.
Όμως όπως και αυτοί, έτσι και εγώ έψαχνα να βρω εκείνη που θα με χάριζε την ηδονή και θα προσέφερε απλόχερα απανωτούς οργασμούς.
Και όπως και αυτοί έμεινα μπουκάλα, έτσι και εγώ.
Δυστυχώς η κρίση δεν μας άφησε να χαρούμε όπως τις παλιές καλές εποχές.
Με το ωραίο φύλο να τη βγάζει στο σπίτι, το μόνο που έχω να ευχηθώ είναι να φύγουν αυτές οι μέρες του μνημονίου και να έρθουν οι καλύτερες, χωρίς το μνημόνιο.
Για να ξαναζήσουμε όλοι μας τις ωραίες μας στιγμές.
Νίκη Κ.
