Σωτήριον έτος 2015.
Και ο Τσίπρας είδε τον Πούτιν.
Και ο αγωγός θα περάσει από την Ελλάδα.
Ερωτήματα όμως παραμένουν αναπάντητα.
Με τη νόμισμα θα πληρώσουμε σε όλους όσους έχουν δύο χέρια, δύο πόδια και μιλάνε;
Σε ευρώ, δραχμές ή ρούβλια;
Τι τελικά θα γίνει με τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο;
Θα μας δώσουν αυτά που μας χρωστάνε οι Γερμανοί μαζί με τον Χριστοφοράκο ή θα προκύψει συμβιβασμός με την ελληνική κυβέρνηση να διεκδικεί ένα αραμπά λουκάνικα Φρανκφούρτης;
Και πόσο θα επηρεάσει τους εν Ελλάδα μετανάστες η συνήθεια των Γερμανών τουριστών να φοράνε σανδάλι με άσπρη κάλτσα;
Και ο Ξηρός με τον Μαζιώτη θα φορέσουν τελικά το βραχιόλι ή θα προτιμήσουν κελεμπία;
Και λειτουργεί το βραχιόλι ως GPS ή θα τους ψάχνουμε στη Βαγδάτη παρέα με τους τρεις μάγους, τον Αλί μπαμπά και τους σαράντα κλέφτες και δυο αρματολούς που ξεχάστηκαν εκεί από την επανάσταση του 1821;
Και ενώ όλα αυτά τα ερωτήματα πλανώνται σε όλον τον πλανήτη, μόνο το ελληνικό κοινοβούλιο είναι σε ένα παράλληλο σύμπαν, δείχνοντας όχι τα τρία γράμματα που φωτίζουν τη γενιά μας, αλλά έναν άλλο κόσμο, ποιο ανέμελο, ποιο ερωτικό,
ποιο δημιουργικό
και ποιο μυστήριο,
με βρυκολακιασμούς και άλλα περίεργα.
Και αν επιζητείτε την προσωπική μου γνώμη, καλά κάνει.
κείμενο: Θεοδωρίδης Βλαδίμηρος
