Και αυτό το Πάσχα προσέχουμε
α) Τα αυγά:
Τα αυγά που θα αγοράσουμε να μην είναι κλούβια.
Ρωτάμε τον αυγοπαραγωγό επίμονα να μας αποκαλύψει πότε έκανε η κότα το αυγό.
Είναι πιστέψτε με πολύ σημαντικό, διότι αν το αυγό δημιουργήθηκε βραδινές ώρες η κότα παρουσιάζει πρόβλημα δυσκοιλιότητας μιας και πέρασε κατά πολύ το σούρουπο και κανονικά θα έπρεπα να κοιμάται, ενώ αν είναι μεταμεσονύχτιο, τότε το πρόβλημα σοβαρεύει, διότι θα την απασχολούν εφιάλτες που θα δυσχεραίνουν την ομαλή ξεκούραση της και με το ξύπνα-κοιμήσου, ξύπνα-κοιμήσου το αυγό θα βγει σίγουρα τζούφιο.
β) Το βράσιμο:
Βράζουμε τα αυγά σε νερό και μόνο σε νερό και δεν πειραματιζόμαστε με τίποτα αντικαθιστώντας το με ρετσίνα, κρασί, βότκα, ρούμι, ή τεκίλα.
Το νερό θα πρέπει να είναι στους 180 βαθμούς κελσίου και όχι στους 500, διότι και πολύ ρεύμα θα καταναλώσουμε κάνοντας τη Δ.Ε.Η. για άλλη μια φορά να μας οπισθοπιάσει, αλλά και τα αυγά θα πάρουν ένα χρώμα ανάμεσα σε εκρού και σκατί και από πλευράς εδεσματικής, ούτε οι χοίροι θα τα πλησιάζουν.
γ) Το χρώμα βαφής:
Θα πρέπει σίγουρα να είναι φυσικό και όχι
χημικό, διότι αν είναι χημικό θα περάσει στο εσωτερικό και με τη βρώση
θα εισέλθει στον οργανισμό μας και θα μας κάτσει στο στομάχι και μετά
εμείς θα κάτσουμε στην τουαλέτα για αρκετές ώρες.
δ) Το γυάλισμα:
Μπορούμε να γυαλίσουμε τα αυγά μας με ξύδι.
Σε καμία όμως περίπτωση με γυαλιστικά επίπλων.
Μπορεί
σε πρώτη φάση να σκληραίνει το αυγό και να καμαρώνουμε για το κατόρθωμά
μας, αλλά όταν θα κληθούμε ή θα θελήσουμε να το φάμε θα βρεθούμε μπροστά
σε μια πολύ θέση, διότι δεν θα καθαρίζεται και κατά συνέπεια δεν θα
τρώγεται.
ε) Η τοποθέτηση:
Δεν τοποθετούμε με τίποτα τα αυγά μας σε μέρος που τα βλέπει ο ήλιος.
Διότι αν τα δει, δεν θα τα δούμε μείς, αλλά ο σκουπιδιάρης της περιοχής.
Με
δυο λόγια θα χαλάσουν και θα τα πετάξουμε άρον άρον από το παράθυρο ή
το μπαλκόνι με άμεσο κίνδυνο να καταπέσουν ακόμα και σε κεφάλια
ανυποψίαστων περαστικών, προκαλώντας την οργή τους.
στ) Η υπομονή:
Δεν βιαζόμαστε να τα φάμε, όση όρεξη και αν έχουμε.
Δεν μπαίνουμε στον πειρασμό με τίποτα, ούτε καν μας περνάει απ' το μυαλό να τα αποχαραρακτηρίσουμε και από πασχαλιάτικα να τα βαφτίσουμε δείπνο και να τα τηγανίσουμε με μπέικον και λουκάνικα προσκαλώντας τους γείτονες, τη σχέση μας ή και μόνοι-ες μας.
και τέλος ζ) Στην Ανάσταση:
Όταν τσουγκρίσουμε και χάσουμε δε σιχτιρίζουμε, δεν απειλούμε και δεν τα κοπανάμε σε τοίχους, ούτε τα εκσφενδονίζουμε σε όποιον και όποια βρεθεί στο διάβα μας.
Άντε και καλό Πάσχα.
κείμενο: Θεοδωρίδης Βλαδίμηρος
